رشته زبان و ادبیات فارسی به بررسی ماهیت زبان فارسی، ظرفیتها، پیشینه کهن آن، تغییرات به وجود آمده در آن و چگونگی تغییر و تحول آثار فاخر ادب فارسی میپردازد. رشته زبان و ادبیات فارسی بهترین بستر برای ورود به شناخت فرهنگ و عرفان و حتی معارف دینی ما است. شناخت جهانبینی بزرگان عرصه ادب و معرفت نیز تنها از رهگذر آشنایی با این رشته میسر میشود.
از آنجا که زبان فارسی پیشینهای کهن دارد بر همه فارسی زبانان فرض است تا به مطالعه هرچه بیشتر زبان و ادبیات فارسی بپردازند تا با ظرفیتهای متنوع و پیشینه کهن این زبان، در طول اعصار و قرون مختلف آشنا شوند. آثار ادبی فارسی سرمایههای معنوی و یکی از مهمترین مظاهر هنری ایرانیان است. زبان فارسی علاوه بر اهمیت آن به عنوان زبان رسمی کشور، معرف سیمای معنوی و عامل تفاهم مردم جامعه ما و مظهر دستاوردهای اندیشه فرهیختگان این مرز و بوم است. این آثار عصاره کششها و کوششهای فرهنگی رهبران فکری در عرصه قرون و اعصار و معرف میزان فعالیت و کوشش و جستجوی مداوم و مستمر فرزانگان این مرزوبوم به منظور دستیابی به عمق و ژرفای حقیقت به شمار میرود.
تنها از طریق توجه و پرداختن به زبان و ادبیات فارسی است که میتوان جوهره معارف اسلامی و اندیشه اصیل ایرانی را در کشور حفظ کرد و به نشر و گسترش آن پرداخت و آن را به جهانیان معرفی کرد. به زبان دیگر زبان وادبیات هر کشوری هویت مردم آن کشور است و اگر ادبیات و زبان کشوری را بگیریم.